یاور عبیری درباره نظارت بر این بخش از واحدهای اقامتی کشور گفت: یکی از بحث‌های ما این است که باید به انجمن‌های استانی اختیار داده شود چون اداره‌های کل میراث فرهنگی در برخی از استان‌ها شاید حدود ۲۰ شهرستان داشته باشد و در هر کدام هم روستاهای زیادی که بوم گردی‌های فراوان مجوز گرفته اند.

وی ادامه داد: ولی در این اداره تنها یک کارشناس بوم گردی یا طبیعتگردی وجود دارد. این کارشناس نمی‌تواند به همه آن ها نظارت کند. پس باید برخی از اختیارات به جوامع استانی تفویض شود تا انجمن‌ها نظارت داشته باشند.

اختیار نظارت بر بوم گردی‌ها را نداریم

وی گفت: انجمن‌ها توان این نظارت را دارند. اعضای هیئت مدیره در کل استان پراکنده بوده و خودشان هم ممکن است بوم گردی داشته باشند اما الان انجمن‌ها هیچ اختیاری ندارند بنابراین نمی‌توانند نظارتی هم انجام دهند.

عبیری درباره اینکه آیا تفویض اختیار به انجمن‌ها محدود به نظارت می‌شود یا خیر گفت: صدور پروانه و نظارت کامل از بوم گردی‌ها مد نظرمان است. ما هنوز نمی‌توانیم حق عضویت هم از بوم گردی‌ها بگیریم آن ها حق دارند چون می‌گویند شما چه خدماتی به من داده اید. الان این اختیار به ما داده نشده است. پیگیری هم کرده ایم اما انجام نمی‌شود. درحالی که ما بازوی اجرایی اداره‌های کل میراث فرهنگی در استان‌ها هستیم اما از این توان استفاده نمی‌کنند.

عبیری تصریح کرد: در ۱۹ استان انجمن بوم گردی داریم برخی از استان‌ها فعال نیستند؛ استانی مانند هرمزگان حدود ۷۰ بوم گردی دارد اما هنوز در این استان انجمنی شکل نگرفته است. اداره‌های کل موظف هستند که انجمن استان خود را شکل بدهند.

عبیری بیان کرد: من به وزارت میراث فرهنگی نامه زده ام که تعداد بوم گردی‌ها در برخی از استان‌ها بیش از حد مجاز است و باید انجمن شکل بگیرد. وقتی انجمنی شکل می‌گیرد می‌دانیم که چه مشکلاتی در چه استانی داریم و چطور باید پیگیری کنیم. اما الان این ارتباط را با برخی از استان‌ها نداریم. برخی از استان‌ها باید زودتر انجمن تشکیل می‌دادند اما هنوز این اتفاق نیفتاده است مثل زنجان، هرمزگان یا البرز. هر استانی که به ده بوم گردی مجوز داده باشد می‌تواند انجمن خود را تشکیل دهد.

ورشکستگی بوم گردی‌هایی که فعالیت جانبی نداشتند

وی درباره اینکه برخی از بوم گردی‌ها بعد از کرونا دیگر به بهداشت محیط، یا رسیدگی به مهمان اهمیت نمی‌دهند گفت: بوم گردی کار مکملی است که باید مدیران آن بتوانند در کنار اقامت، محصولات دیگری نیز برای فروش داشته باشند در دوران کرونا برای بسیاری از افرادی که بوم گردی‌هایشان تعطیل شده بود بیکار شدند یا خانه را فروختند چون نمی‌توانستند ادامه دهند. خیلی از آن ها دچار ورشکستگی شدند چون کار دیگری غیر از اقامت نمی‌کردند اما برخی دیگر که فعالیت‌های جانبی مثل فروش محصولات بوم گردی را داشتند توانستند سرپا بمانند.